Dinner !!

Dinner !!

بچه که بودم تصورم از سعدی یه پیرمرد غرغرو بود که تا می دیدت می گفت بیا بشین نصیحتت کنم. بعدم رو حساب موی سفیدش که می نشستی، شروع می کرد نصیحت توام با غر، که خاک بر سرت، «بشتاب که عمر در شتاب است» اون وقت تو نشستی داری باب اسفنجی نگاه می کنی، بدبخت، انگل، برو مشقات رو بنویس! برای همین از همون بچگی به حافظ روی آوردم و با اشعار عرفانی چون «زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و باقی مسایل» زندگی رو می گذروندم. هر چند بعدش دیدم حافظ هم دست کمی از سعدی نداره و اونم گاهی غر ریز میزنه و میگه «عمر عزیز رفت...» و استرس میندازه به جون آدم. دیگه از اون به بعد بود که نگاهم رو به حافظ تغییر دادم و نگاهی کاملا ابزاری بهش داشتم. مثلا سالی که داشتم برای کنکور می خوندم هر شب می رفتم سراغ حافظ و به جون شاخه نباتش قسمش می دادم و می گفتم بگو رتبه کنکور من چند میشه و در جوابش می اومد «بیا که قصر امل سخت سست بنیاد است»، من این رو اون موقع نفهمیدم ولی بعدا تو دانشگاه زندگی اش کردم

اون موقع ما پیش خودمون می گفتیم حافظ چرا رد دادی و دوباره فال می گرفتیم و میومد: «در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست» که خب بعدش ریزریز می خندیدیم و می رفتیم تست انتگرال می زدیم. بی شک حافظ شب های سختی رو با ما گذرونده تو اون مدت چون گاهی انقدر تفال می زدیم تا بالاخره بیاد «زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد» تا با خیال آسوده بریم و به درس نخوندن مون ادامه بدیم

بزرگ تر که شدم فهمیدم اشتباه کردم در مورد سعدی

خلاصه می خواستم بگم آقای سعدی اگه داری این ها رو می خونی من در موردت اشتباه کردم. متاسفانه شعرهای خوبی ازت تو کتابای درسی نبود. و الا اگه ما می دونستیم این بیت مال شماست اصلا برای کنکورمون فال حافظ نمی گرفتیم: «...کو باشد و من باشم و اغیار نباشد». من باشم، گوشی ام باشه، نت خوب باشه، چیپس و ماست باشه خانواده هم رفته باشه مسافرت... تو چقدر فراتر از زمانت بودی بزرگ مرد. اصلا چند تا واژه ساده همین جوری رو میذاری تنگ هم آدم کیف میکنه... «ای یار کجایی که فلان...»
واقعا کجایی حضرت یار؟؟ چهار ساعته آن نشدی، بزنم بلاکت کنم اصلا

و در نهایت اینکه حافظ جان احترام شما واجب. ولی انصافا آقای سعدی یه چیز دیگه است

خیلی حرف زدم!!!!!!!

برای نمایش همه ی غذاهای کانال Caren's Mommy اینجا کلیک کنید