آبگوشت زمستانی.. با یه کپشن آبگوشتی

آبگوشت زمستانی.. با یه کپشن آبگوشتی

نازی عموزاده پدر بود و ما عم قیزی صدایش می کردیم. از آن فامیل هایی که در سال، چند بار بیشتر رفت و آمد نمی کردیم. یکی دو بار پاییز و زمستان، برای شب نشینی دور هم جمع می شدیم

دید و بازدید عید جای خود داشت.

مادر، هر زن و شوهری خیلی به هم می آمدند می گفت: دیزی گر خورده درش رو پیدا کرده. یعنی در و تخته جور شده اند.

مثل پیرمرد و پیرزنی که چند کوچه آنطرف تر بودند. آب از دستشان چکه نمی کرد

برای وسیله ای، چیزی اگر در خانه شان می رفتی، پیرزن، گوشه لچک را به دندان می گرفت و می گفت: نداریم، تمام شده، یا چیزی شبیه به همین؛ اکثرا شوهر ملحق می شد و با آب و تاب بیشتر ادامه می داد: نداریم، از شانس تو تموم شده، دیروز می اومدی بود!

مادر که حرف دیزی می زد، برای اینکه بخندد می گفتم: ناصر گر خورده نازی رو پیدا کرده!

بعضی وقتها هم برعکسش را می گفتم.

بار اول خندید و حرفم را برای پدر تکرار کرد. پدر هم کم پیش می آمد به موضوعی بخندد، قهقه زد و گفت: تخم جن!

عروسی نازی خیلی کم رنگ یادم مانده، کوچک بودم، فکر می کنم هفت هشت ساله، طوری که دو سه روز عروسی را با بچه های هم و سن و سال مشغول بازی بودیم، آنقدر سرگرم که گاهی یادمان می رفت ناهار و شام بخوریم. عصر روز آخر، وقتی عروس رفت، گریه خواهر کوچکتر نازی یادم مانده. تعجب کردم؛ از مادر پرسیدم: پروانه چرا گریه می کنه؟ چی شده؟ مادر گفت: نازی میره خونه شوهر، تنها میشه، دلتنگی می کنه. مادر از جیب ژاکتش لقمه گوشت را درآورد و داد دستم، از چشمانش معلوم بود خودش هم کمی بغض کرده.

بعد از عروسی اخلاق و رفتار نازی زنانه تر شد و کم کم وارد دنیای زنهای شوهر کرده شد. یکی از تغییراتش صدا زدن پدر بود که مثل قبل نبود و صدا می زد: عم اوغلی؛

و یکی هم اینکه، چند بار به مادر گفته بود با آنها هم رفت و آمد کنیم. می خواست  مستقل جلوه کند

زمستان داشت می آمد و شب نشینی های فصلی شروع می شد. برای شروع رفت و آمد با تازه عروس، اول باید پاگشا می کردیم و همین شد که چند شب مانده به چله، ناصر و نازی برای شام دعوت شدند.

شب مهمانی خانه گل آب مالیده و تمیز، در و پنجره دستمال کشیده، کرسی مرتب، و چراغ توری هم روی کرسی روشن و آماده بود. بوی آبگوشت هم می آمد. کنج دیوار، گربه خاکستری پشمالو، با حالت مچاله کز کرده بود و انتظار استخوان آخر شام را می کشید.

مانند هر بار که مهمان داشتیم پدر در حیاط را باز گذاشته بود، با اینحال وقتی صدای کوپه دروازه آمد، داداش رحمت کفشها را با عجله، لنگه به لنگه پا کرد و رفت استقبال کند

با یاالله یاالله گفتن وارد اتاق شدند. ناصر با پدر طرف بالای کرسی نشستند، مادر و نازی روبروی هم، من و رحمت سمت پایین

از تعجب دهانم باز مانده بود

انتظار اینکه نصرت هم قد داداش رحمت باشد را نداشتم. کم مانده بود پقی بزنم زیر خنده. نصرت تا شانه های نازی قدش بود. خودم را کنار مادر کشاندم که او هم بداند! ولی با نیشگونی که از پایم گرفت، فهمیدم باید ساکت باشم..

بعدها هر وقت مادر از دیزی و در مثال می زد یاد قد و قواره ناصر و نازی عم قیزی می افتادم و می گفتم: مثل..

زندگی نصرت و نازی چهار پنج  سال بعد به دعوا و مرافعه کشید. البته نه اینکه یکباره باشد، نه؛ آرام آرام. از پچ پچ های جمع زنانه شروع شد و رسید بجایی که همه از بزرگ و کوچک دانستند نازی بچه دار نمی شد و مشکل از اوست. 

ناصر انتظار بچه داشت. به قول مادر: زندگی بدون بچه سوت و کوره! همه به شوهر حق می دادند!

به پیشنهاد و وساطت بزرگترها چند بار راه دکتر و دوا و حتی جادو و جنبل هم در پیش گرفتند ولی به هر دری زدند نشد که نشد

طلاق نازی تا مدتها نقل دهان همه بود.

به سال نکشید، ناصر سور و سات عروسی راه انداخت و دوباره داماد شد، روی دروازه در لباس دامادی، خیلی سرمست و خوشحال نشان می داد. اورکت دامادی همان قبلی ، ولی کت و شلوارش نو بودند. سیب که از بالا می انداخت، نیشش تا بناگوش باز می شد

نازی هم سال بعد، زن غریبه شد و رفت.

حالا سالها از آن روزها می گذرد. نصرت دمساز روزگار شده و خودش را مشغول بزازی کرده. نازی هم گاهی با شوهر و  بچه هایش در عروسی  و عزا آفتابی می شود

مادر هنوز هم اعتقاد دارد دیزی غلت می خورد و درش را پیدا می کند
----
بالاخره یلدای پیج منم تموم شد🤗🤭 وبسلامتی زمستون اومد اونم با یه آبگوشت.

دوست داشتین سر بزنین 👇👇

آبگوشت زمستانی
----
یدنیا ممنون بابت نگاهتون..پیامتون..سرزدناتون

🌹🌹🌹🌹🌹⁦❤️⁩🌹🌹🌹🌹🌹

برای نمایش طرز تهیه کامل از تمام مراحل تهیه آبگوشت زمستانی اینجا کلیک کنید

برای نمایش همه ی غذاهای کانال سلویٰ اینجا کلیک کنید